مقدمه
در این مقاله عسل در تاریخ را مورد بررسی قرار می‌دهیم. عسل واژه ای عربی است که به فارسی آنرا انگبین گویند و آن ماده‌ای است شیرین ، که توسط زنبورهای عسل از شهد گل های گیاهان جمع آوری و پس از تغییرات لازم در سلولهای مومی شانه‌های کندو ذخیره می‌شود. در این مقاله به بررسی عسل در تاریخ می‌پردازیم.
تعریف عسل
در تعریف جامع‌تری از عسل که در سال 1906 در آمریکا ارائه شده است ، عسل را عبارت از ترشح مواد قندی درختان و شهد گل گیاهان دانسته‌اند که توسط زنبورداران عسل جمع‌آوری و تغییر می‌یابد و درون سلولهای قاب ذخیره می‌شود.
عسل محصول غذایی مفید و اکسیری پرارزش است که از قرن‌ها پیش به عنوان عالی‌ترین و مقوی‌ترین غذاها شناخته شده و همچنین به واسطه‌ی ویژگیهای شفابخش خود به عنوان دارو و درمان اکثر بیماریها در بین تمام ملل کاربرد داشته است.
از نگاهی دیگر ، عسل یکی از هدیه‌های ارزنده و پرارزش طبیعت است که قرآن کریم از آن به عنوان “فیه شفاءٌ للناس” یاد می‌کند. پیامبر اسلام و ائمه معصومین نیز در زمان حیات خویش از آن استفاده می‌کردند و خواص شفابخش آن را در درمان انواع بیماریها یادآور شده‌اند.
عسل در تاریخ
تردیدی نیست که اهمیت عسل در طب قدیم به مراتب بیشتر از حال حاضر بوده است. ابو علی سینا ، فیلسوف و بزرگترین شخصیت پزشکی ایرانی، هزار سال پیش در کتاب قانون خود، نسخه‌های زیادی بر پایه عسل و موم تجویز می‌کرد و همچنین بقراط حکیم، پدر پزشکی و بنیان‌گذار طب یونانی، حدود 2500 سال پیش در مورد اهمیت عسل چنین بیان داشته است: “هر دارویی نیز از مواد غذایی درست می‌شود و متقابلا هر غذایی نیز جانشین دارو می‌گردد. عسل به این هر دو شرط جوابگو است.” او به مقدار زیادی از عسل استفاده می‌کرده است و در درمان اکثر بیماریها ، از جمله زخمها عسل تجویز می‌نموده است.
باستان شناسان معتقدند قبایل بدوی با جمع‌آوری عسل آشنا بوده‌اند. عده‌ای در برداشت عسل از وسایل دود‌کننده استفاده می‌کرده‌اند و عده‌ای برای داشتن عسل از لانه‌هایی که در صخره‌های تیز و مرتفع سنگی و در دره‌های عمیق قرار گرفته‌اند، جان خود را به خطر انداخته‌اند. در بعضی از قبایل، افرادی به طور منظم تنه‌ی توخالی درختان را بررسی و آنها را برای برداشت عسل علامت‌گذاری می‌کردند. عسل در زندگی روحانی، اجتماعی و اقتصادی مصریان باستان نیز نقش مهمی بازی می‌کرده است. از حکاکی‌های به جا مانده از پرستشگاه‌ها و دخمه‌های مردگان چنین بر‌میآید که عسل در آن روزگار اهمیت ملی زیادی داشته است.
در پاپیروس‌ها به اهمیت دارویی عسل اشاره شده و در بیشتر داروها مقداری شیر و عسل به کار می‌رفته است. کتاب مذهبی یهودیان از سرزمین موعود چنین یاد می‌کند که در آن نهرهایی از عسل و شیر جاری است. در کتاب انجیل مسیحیان از عسل به عنوان مظهر فراوانی و نعمت یاد شده است. یونانیان چنین می‌پنداشتند که خدایان چون خوراک بهشتی می‌خورند ، فناناپذیر و ابدی گشته‌اند. آنها تصور می‌کردند که عسل یکی از اجزای مهم این خوراک بهشتی است.
جمع‌بندی
در این مقاله عسل در تاریخ را مورد بررسی قرار دادیم. عسل طبیعی تنها یک شیرین‌کننده خوش‌طعم نیست، بلکه یک منبع کامل تغذیه و دارویی طبیعی است که فواید بی‌شماری برای سلامتی دارد. از تقویت ایمنی بدن و بهبود گوارش گرفته تا مراقبت از پوست و افزایش انرژی، عسل هدیه‌ای شگفت‌انگیز از دل طبیعت است. با گنجاندن عسل در رژیم غذایی روزانه خود، می‌توانید از این نعمت بی‌نظیر بهره‌مند شوید.
برای اطلاعات بیشتر به مقاله زیر توجه کنید:
نقل از کتاب عسل درمانی – جمشید خدادادی
